بررسی تأثیر اجرای الگوی سازگاری روی بر شدت خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

پیش زمینه و هدف: خستگی یکی از علائم شایع مولتیپل اسکلروزیس است و می تواند فرد را در انجام فعالیت های روزانه محدود نماید. دستیابی به سلامتی در بیماری مزمن با برقراری سازگاری در ابعاد گوناگون وجود بیمار، امکان پذیر است. یکی از الگوهای کاربردی و مؤثر در پرستاری که به طور خاص به این موضوع توجه کرده است الگوی سازگاری روی است. لذا این مطالعه باهدف تعیین تأثیر اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی بر شدت و آثار خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عضو انجمن ام اس ارومیه سال 1394 انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 80 نفر از بیماران مبتلا به ام اس که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 40 نفری مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه پرسشنامه ی استاندارد شدت خستگی بود که پیش و پس آزمون در هر دو گروه تکمیل گردید. مداخله شامل 6 جلسه (2 جلسه آموزش عمومی و 4 جلسه اجرای برنامه مراقبتی بر اساس رفتارهای ناسازگار) بود. بعد از پیگیری به مدت دو ماه و انجام پس آزمون با استفاده از نرم افزار spss از آمار توصیفی برای بررسی خصوصیات جامعه ی موردمطالعه و از mann–whitney برای داده های کمی نان پارامتریک و t-test برای داده های کمی پارامتریک استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد، قبل از مداخله، میانگین نمرات شدت خستگی بین دو گروه ازنظر آماری تفاوت معناداری نداشت. میانگین نمرات شدت خستگی بعد از اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که این کاهش ازنظر آماری معنادار بود (001/0>p). نتیجه گیری: اجرای الگوی سازگاری روی، شدت خستگی افراد مبتلا به ام اس را کاهش داد، لذا پیشنهاد می شود پرستاران از این الگوی کم هزینه در کاهش شدت خستگی و عوارض ناشی از آن استفاده کنند.